Ky ishte pra viti 1717, kur katër loxha të Londrës vendosën
që të bashkoheshin, nëpërmjet një inisiative të përbashkët, dhe si pasojë e
kësaj ngjarje, lindi lozha e madhe e Anglisë.
Nga ky moment historik i
masonizmit anglez, mori rrugën zyrtare edhe data e fillimit të historisë së
masonizmit modern në mbarë botën. Pse u quajt kështu dhe cila ishte domethënia
e vërtetë e saj? Le të bëjmë një kthim të shkurtër në kohë, për t’i kuptuar
gjërat që nga fillimi...
Me gjithë botimet e shumllojshme dhe interpretimet gati në
kufijtë e legjendës mbi masonët dhe masonizmin, ende askush nuk ështe në
gjëndje që të thotë diçka të plotë mbi origjinën dhe kohën kur e ka zanafillën
dhe ku ka filluar masonizmi... Ky fakt ende mbetet një monopol i thellësisë së
mijra-vjeçarëve! Vetë masonët, ende nuk janë në gjëndje që të japin një
definicion të saktë për një gjë të tillë. Një fakt i dukshëm eshtë se mbas
vitit 2000 është shtuar shumë prezenca e temave dhe kërkimeve në këtë fushë në
median elektronike dhe në atë të botimeve periodike.
Tashmë në vëndin tonë flitet lirshëm, ka biseda serioze edhe
intervista nga më të ndryshme mbi masonët. Masonizmi dukshëm nuk është më një
tabu sot dhe gjithkush ka të drejtë të japë opinionin e tij në këtë drejtim.
Shpesh shihen edhe manipulime apo shkrime mbi këtë temë të cilat në thelb kanë
shpirtin e revanshit apo motive të kundërta me ato çka kërkon një qëndrim
serioz dhe i bazuar në aktin e të vërtetës. Megjithatë edhe sot e gjithë ditën
kërkimet vazhdojnë intensivisht, në këtë moment të madh të ndriçimit të mëndjeve
të qënieve humane...
Por ç’po ndodh në të vërtetë? Flasim mbi masonizmin në
përgjithësi dhe kjo gjë a ka të bëjë me të kaluarën e historisë humane apo me
vjetërsinë e saj? Ky fakt a ka të bëjë gjithashtu me origjinën e jetës sonë në
tokë... Në masonizëm elementët filozofike përmblidhen në ritualet, dhe
pasqyrohen tek besimi i njeriut si krijesë e zotit. Ritet janë të lashtë, dhe
me qëllim ato ruhen dhe aplikohen brënda lozhës. Lozha nënkupton vëndin e
shenjtë ku vëllazëria mblidhet rregullisht dhe ku burrat janë të barabartë në
mes tyre.
Ky shkak i bën ata ta duan dhe ta nderojnë njëri-tjetrin, si
vëllezër ku zoti padyshim është babai i tyre i përbashkët.
Aty ata edukohen së bashku duke u ndriçuar me idealet e
larta të humanizmit, me idenë fisnike që, njeriu ështe dhe mbetet gjithmonë
referenca në kërkim të qëndrës së universit.
Kjo filozofi praktikohet dhe është e mbështetur simbolikisht
mbi të dy shtyllat e Herkulit! Në gjuhën masonike këtu e kemi fjalën për
Moralin dhe Metafizikën. Për të kaluar më në thellësi të filozofisë masonike
duhet të themi se zoti i masonëve është “ARKITEKTI I MADH I UNIVERSIT”! Pra siç
thonë ndryshe ata, besojnë tek një “Qënie Superiore”, ( të mbinatyrshme )...
Masonizmi në mënyrë të padiskutueshme është dhe mbetet urdhëri më i vjetër i
regjistruar në koshiencën humane.
Por duhet theksuar se shpesh ky urdhër në vënde të ndryshme
ka egzistuar në mënyra të ndryshme, në shfaqjen dhe në praktikën e të
manifestuarit të elementëve të vet. Por në substancë ai ka mbetur i njëjtë!
Flet për masonizëm dhe praktikat e ndryshme të tij, dhe mundesh të dallosh në
elementë të caktuar nga njëra-tjetra, në të njëjtën kohë kupton qartë se është
fjala për të njëjtën gjë.
Qëllimi mbetet i njëjtë, ruajtja e ritualit masonik qysh nga
njeriu i parë, i cili vendosi atëherë të jetonte në tokë, dhe e konsideroi atë
si shtëpinë tonë të përbashkët.
Mësimet të cilat na vijnë nga thellësia e mijvjeçarëve nuk
duhen harruar kurrë. Kjo edhe sot është shumë e rëndësishme dhe primare,
pothuajse!
Ato (mësimet) janë: E djeshmja, e sotmja gjithashtu, dhe
padyshim e nesërmja, e cila me të panjohurën e saj na intrigon kaq shumë.
Por a nuk tingëllon kjo gjë, si tre dimensionale?
A nuk do të ishte e drejtë gjithashtu që ta përdornim këtë
gjë si një arësye më shumë për të zbuluar se nga vijmë, pse ndodhemi këtu, dhe
ku qëniet humane do ta kenë stacionin tjetër të jetës së tyre në një të ardhme
të afërt apo të largët?
Cila do të jetë shtëpija jonë e re në univers?
Pikërisht këto pyetje fare të thjeshta e bëjnë njeriun më
human, apo jo?
Masonët besojnë tek njohuritë universale, dhe ata i
përcaktuan ato qysh në fillimet e veta. Ishte fjala për shtatë artet e lira.
Këto shtatë arte të lira do të bëheshin baza dhe thelbi i njohurive të
përbotshme:
Drejtësia, Gjeometria, Matematika, Fizika, Oratoria,
Astronomia dhe Astrologjia.
Pra këto shtatë arte (shkenca) janë gjithashtu edhe esenca e
Metafizikës, si njohuri universale!
Përsa i përket moralit brënda konceptit masonik, ndaj tij ne
kemi kërkesa shumë të rrepta. Simbolikisht prezenca e moralit tek njeriu, do të
thotë prania e zotit...
Le ta kuptojmë edhe kështu! Masonët për shkak të moralit të
tyre të lartë në sensin humanist konsiderohen pëgjithësisht edhe si “ Burrat e
Mirë” të kësaj bote.
Por sa qëndron kjo në realitetin tonë të përditshëm?
Nëqoftëse do t’i hidhnim një sy të shpejtë historisë moderne të njerëzimit, do
ta kuptonim se për çfarë në fakt po flasim... Eshtë një listë e gjatë me emra
të famshëm masonësh të cilët të paktën shekujt e fundit i kanë dhënë
inteligjencës së shoqërisë humane, gjithçka që ka të bëje me zhvillimin, me
zbulimet, apo edhe në aplikimin e teknologjisë në kohën moderne...
Ja disa nga këta emra: Isak Njuton, Uilliam Shekspir, Xhejms
Huku, Kristofor Marlou, Lord Bajroni, Robert Bërnsi, Edmond Hallej, në Angli.
Në Francë kemi emra të tillë si Viktor Hugoi, Volteri,
Napoleon Bonaparti, Zhyl Verni; nga industria e motorrave emra si: Reno, Pezho,
etj.
Në Gjermani gjithashtu kemi emra si Gëtja, Hajne, Lesingun,
Bahun, etj...
Në Austri kemi Moxartin, Vagnerin, Hajden, Franc Listin,
Zigmund Frojdin, familjen e Hadsburgëve etj!
Po ashtu në Itali kemi emra si: Xhuzepe Garibaldin, Mazinin,
Karlo Kolodin, Pucinin, Totonë (humoristi), Salvadore Kuazimodon, familjen Di
Mediçi etj.
Edhe në Shqipërinë e periudhës së rilindjes dhe gjatë kohës
së kryengritjes për pamvarësinë nga pushtimi Otoman, dolën në këtë drejtim emra
të shquar si: Sami dhe Abdyl Frashëri, Vaso Pasha, Naum Veqilharxhi, Kostandin
Kristoforidhi, Ismail Qemali, Faik Konica, Jeronim De Rada, etj. Por për hatër
të së vërtetës ky është vetëm një numër modest emrash të cilët kanë luajtur një
rol të madh në historinë botërore dhe në historinë tonë gjithashtu...
Kjo gjë na kujton neve faktin se jemi rritur dhe edukuar me
një frymë idealesh të mëdha për jetën dhe moralin shoqëror...
Masonizmi nuk është Fe, por është thjesht formë e të
shpjeguarit të jetës! Organizimi masonik është i ngrirë brënda kornizës së një
urdhëri! Një kandidati i cili inspiron të bëhet anëtar i këtij urdhëri, i
kërkohet fillimisht të konfirmojë qartë se ai ka besim të patundur tek Zoti! Ndërsa,
përsa i përket fesë të cilës ai i përket, qëndrimi ynë masonik është një
qëndrim krejtësisht liberal. Një kandidat i caktuar për tu bërë mason, nuk
pengohet që të bëhet i tillë nga shkaku i besimit të tij fetar.
Janë vlerat universale të humanizmit së fundmi, ato që
përcaktojnë besimin dhe moralin e një frimasoni. Zoti i masonëve quhet ndryshe
edhe si: “Arkitekti i Madh i Universit”, pra dukshëm një qënie superiore dhe jo
Humane.
Kushdo që beson në Zot, mund të bëhet frimason... Pra ky
është modeli i “Njeriut të Mirë” të cilin ne shpesh e ndeshim në jetën tonë të
përditshme. Ky njeri ka gjithashtu një bagazh të caktuar intelektual dhe
eksperiencë shoqërore.
Edukimi që ai fiton brënda aktivitetit të një lozhe masonike
kur ai bëhet i tillë, e ngre në nivele shumë herë më të larta intelektuale se
sa ai ka zotëruar fillimisht. Ky është një fillim i ri dhe një rilindje e
vërtetë në rrafshin mendor dhe emocional.
Një mason është i prirur gjithmonë drejt së të vërtetës
absolute, ai nuk kënaqet me gjysëm të vërtetën, as me të vërtetën që mundet
t’ja sygjerojnë të tjerët. Ai është në kërkim të vetvehtes gjithashtu, mbetet i
sjellshëm dhe i gatshëm që të ndihmojë të gjithë ata që nuk u ka prirë fati,
ose që nuk janë në gjëndje që të ndihmojnë vehten e tyre...
Por kur është formuar llozha e parë masonike në aspektin
historik? Sipas dokumentave të deri sotme, ne njohim
lozhën e “OLD CHARGES”, pra lozha e detyrave të lashtë. Ajo
është e dokumentuar me egzistencën e saj qysh nga viti 925 A.D. Këto dokumenta
janë ruajtur nga njëri prej nipave të Alfredit të Madh në Athelstain, Angli.
Më tej akoma egzistencën e lozhave masonike e gjejmë në
vitet 598-600 A.D. Por ishte perandori romak Konstantius Klorus (Babai i
Konstandinit të Madh) më 298, A.D, mbas djegjes së Galisë, i cili dërgoi
Albanin e Shenjtë, në Britaninë e Madhe që të prezantonte masonizmin si teori
dhe praktikë atje.
Albani i Shenjtë, një Yllir, ishte arkitekt për nga
profesioni. Arkitektët gjithmonë kanë qenë të organizuar në urdhëra sekrete.
Edhe shumë më herët se në kohën e Romakëve apo edhe Egjiptianëve gjithashtu,
dhe prazenca e tyre në të tilla rrethe vërtetohet edhe sot e gjithë ditën, duke
u zbuluar nga gjetjet e vjetra arkeologjike të ndërtimeve të lashta në vënde të
ndryshme të botës.
Arkitektët, dihet që janë njerëz të zgjedhur, dhe ruajnë
sekretin e ndërtimeve me fanatizëm brënda formave të organizimeve të tyre të
fshehta. Evidencat e zbuluara dhe interpretimi i tyre, ka qenë dhe do të mbetet
gjithmonë një objekt interesant studimi. Pra, ky quhet ndryshe me termin e
sotëm edhe si: “Masonizmi Operativ”, i organizuar në Urdhër për të mbrojtur
interesat e Arkitektëve, që kanë qënë edhe ndoshta do mbeten më pas,
simbolikisht në të njëjtat pozita. E thënë ndryshe, njeriu i ka krijuar
organizimet e veta sekrete si rezultat i rrethanave të presionit të ashpër dhe
shtypës, të cilin zakonisht e përdor pushteti absolut për qëllime mbijetese.
Dimë se pushteti absolut sjell represion, dhe nën regjime të
tilla historia na mëson se vlerat elementare humane
janë të kërcënuara rëndë, ose në disa raste të veçanta ato
janë të zhdukura krejt. Pra me këtë rast dua të theksoj se jo çdo gjë sekrete
ka një karakter negativ. Megjithatë kur është fjala për masonët dhe masonerinë
botërore në përgjithësi gjërat kanë ndryshuar, sidomos në këtë dhjetë-vjeçarin
e parë të mijvjeçarit të ri! Ata janë më të hapur ndaj publikut të gjërë, dhe informacionet
e tyre nuk janë të vështira për tu konfirmuar. Sot gjithçka mund të gjënden në
faqet e internetit, deri tek listat e anëtarëve të tyre së bashku me të dhëna
të tjera të nevojshme.
Sistemi demokratik e ka lehtësuar njohjen dhe komunikimin në
mes njerëzve.
Shumë gjëra që deri dje konsideroheshin si krejtësisht të
pamundura, tashmë janë kthyer në një realitet të përditshëm.
Ende shumë gjëra të tjera priten të ndryshojnë. Pritet që
njeriu të kthehet në qëndër të vetvehtes në cilësitë bazë të humanizmit të tij
brënda një shoqërie të lirë dhe demokratike. Pritet që jeta të sulmojë
standarte të reja, që natyrisht vijnë nga përpjekjet tona të përditshme dhe nga
sakrificat, nga bashkëpunimi ynë më i madh me njëri-tjetrin, dhe respekti
reciprok që buron nga ky bashkëpunim.
Kemi hyrë tashmë në botën e teknologjisë dhe informacionit
dhe kjo pritet që të sjellë një zgjim kolektiv të ndërgjegjes sonë. Kjo do të
thotë gjithashtu, se do të kemi më shumë përgjegjësi për vehten dhe të tjerët,
dhe më pak mashtrues dhe dallkaukë nëpër këmbët tona. Siç duket po flasim për
rëndësinë e padiskutueshme të Moralit dhe Metafizikës. “ Njihe vehten, O njeri
!”
Po tradita Shqiptare deri ku ndodhet në këtë pikë?
Si qëndron ajo në linjën e ditëve të sotme?
Ne përmendëm në përgjithësi një listë masonësh shqiptarë...
Ata së shumti i përkasin periudhës së shkuar por veçanërisht asaj të rilindjes
Shqiptare dhe Europiane. Nën perandorinë Otomane mund të përmëndim dy lozha të
famshme të cilat u anëtarësuan nga shumë shqiptarë të njohur. Emrat e lozhave
janë kryesisht ato të Selanikut, Stambollit, por nuk duhet harruar edhe ato të
Rumanisë, Bullgarisë, Sirisë, Egjyptit, Italisë, etj.
Por kështu kemi aktivitet masonik gjatë periudhës së
pamvarësisë së Shqipërisë...
Midis dy luftrave Shqipëria kaloi një periudhë relativisht
të qetë në dukje, por të varfër ekonomike. Nga ky shkak një pjesë e shqiptarëve
dolën nëpër botë nën presionin e mjerimit ekonomik. Me këtë rast është me vënd
të kujtojmë se një numër i madh emigrantësh shqiptarë u shpërndanë në disa
vënde të Europës Perëndimore si: në Angli, Francë, Gjermani, Austri, Itali,
etj... Veçanërisht, kujdes mendoj se duhet që të tregojmë në rrafshin e
dokumentave historike me dosjen e shqiptarëve emigrantë në Amerikë.
Atje njihet tashmë fakti se ishte numri më i madh i
shqiptarëve të cilët u organizuan në shoqata patriotike. Evidenca të tilla
mendohet se ka plot. Nga këto evidenca vijnë emrat e shquar të Faik Konicës,
Nuredin Vlorës, Dervish Dumes, dhe shumë të tjerëve të cilëve nuk ua dimë emrat
ende. Kjo do të na bëjë më të kujdesshëm dhe të organizojmë kërkime efikase me
qëllim studimi mbi të kaluarën tonë masonike, e cila pret që të riformatohet
tashmë mbi baza thellësisht shkencore...
Por gjithashtu masonizmi shqiptar i ka rrënjët e veta të
thella në historinë e përbotëshme. Shqipëria dhe “Bijtë e Shqipes”, të paktën
këto 1000 vitet e fundit kanë pasur një eksperiencë të hidhur historike! Dikur,
Shqiptarët, një nga popujt më të rëndësishëm të historisë Europiane dhe atë
botërore, kanë pasur një rol të veçantë në civilizimin perëndimor. Gjatë këtyre
mijëra-vjeçarëve ata panë të ngrihen përpara syve të tyre, dhe në territorin e
tyre, perandoritë e famshme të Hititëve, Persëve, Maqedonasve, Romës, Bizantit,
dhe së fundi të asaj Otomane. Ishin idetë, gjaku, dhe sakrificat e tyre që i
sollën këto perandori në jetë.
Dhe ata, Shqiptarët, bënë rolin e dëshmitarit të dorës së
parë, kur panë ngritjen e tyre në zenith, dhe më pas nën rrafshimin e këtyre
gërmadhave. Megjithëse sot, kjo ishte dhe ka mbetur prapë toka e “Yllirëve të
Shenjtë”, apo ajo e “Pellazgëve Hyjnorë”. Këta quheshin atëherë “Bijtë e
Shqipes”, ashtu si edhe sot e gjithë ditën! Ende shqiptarët flasin të njëjtën
gjuhë të vjetër dhe nga ana e gjakut trashëgojnë të njëjtin gen trashëgimor.
Pra ka qënë një kohë kur Yllirët i zgjeruan territoret e
tyre në një periudhë të caktuar, më pas u tkurrën gjithashtu, duke përfunduar
në këtë hapësirë të vogël që mezi duket në hartën e sotme botërore. Atdheu i
tyre me famë “I Shqiponjave” të dikurshme, tashmë është i ndarë në disa shtete
të Europës së sotme! Sipas këtij fakti na lind e drejta të themi se edhe
historia, kultura, dhe gjithçka tjetër është e shpërndarë në shumë shtete të
Eúropës, gjithashtu! Tamam në atë pikë të vogël të hartës botërore e cila sot
quhet Albania, ka mbetur nën shtresëzimin e shekujve një substrakt domethënës i
civilizimit të lashtë dhe të ri të historisë botërore.
Kjo për ne si shqipëtarë, ndonëse kaluam së fundmi edhe
kolerën komuniste, tregon që prapë mbetemi trashëgues realë të civilizimit
universal, i cili thirret thjesht civilizim i mbështjellë në guackën e
masonizmit të sotëm. Dhe është pikërisht ky moment i cili mbijetoi dhe na dha
ne mundësinë për një fillim të ri, me dimensionin modern.
Humanizmi ishte spuntoja që në fillim të shek. XIX, i bëri
shqiptarët të orientohen drejt vlerave masonike.
Një shëmbull që mund ta përmëndim me këtë rast është edhe
revolucioni i ashtuquajtur Grek i vitit 1821, që përfundoi me krijimin e një
shteti të ri ballkanik. Udhëheqësit më të rëndësishëm të këtij revolucioni si
Kapodistria dhe Kollokotroni, apo edhe Boçarët dhe shumë emra të tjerë masonësh
të asaj kohe, ishin thjesht shqiptarë, dhe në fakt ata luftuan për çlirimin e
atdheut të tyre të atëhershëm nga perandoria Otomane.
Ky revolucion, i cili u konkretizua siç e përmendëm edhe më
lart me formimin e shtetit Grek, kishte qënë dikur një territor shqiptar dhe
njerëzit e atyshëm ishin shqiptarë.
Ky është një leksion që na e jep historia, së bashku me
arësyet e gabimeve të europianëve të atëhershëm, që kishin maninë të krijonin
shtete të rinj, në territoret e shteteve të vjetër - duke injoruar faktin që
aty jetonte i njëjti popull i lashtë, qysh prej mijëra-vjeçarëve.
Më vonë nga fundi i shek. XIX, tipike do të ishte lëvizja
Xhonturke brënda Perandorisë, e cila kishte si qëllim të transformonte
“Perandorinë e Plakur” të asaj kohe në një shtet të ri modern, me tendencë
tipike kulturore europiane perëndimore.
Edhe në pjesën më të rëndësishme të kësaj lëvizjeje u bënë
një numër i konsiderueshëm shqiptarësh të asaj kohe, të cilët ishin edhe masonë
të lozhës Turke si: Sami Frashëri, Abdyl Frashëri, Mehmet Aliu i Egjyptit,
Mustafa Qemal (Ataturku) ose babai i Turqisë moderne, Hasan Tahsini etj. Po
ashtu edhe Vaso Pasha, Guvernatori i Libisë nën perandorinë Otomane, Naum
Veqilharxhi, Konstandin Kristoforidhi, Petro Luarasi, Ismail Qemali
kryeministri i parë i shtetit Shqiptar, të krijuar nga kongresi i fshehtë i
Londrës në vitin 1913, Jeronim De Rada poet rilindas, Mihtat frashëri, Nikolla
Naço, Kostandin Çekrezi, Ali Këlcyra, dhe sa e sa emra të tjerë, për të cilët
ne ende nuk kemi në fakt një informacion solid, por që pritet të studjohen si
pjesë e masonerisë shqiptare dhe të asaj botërore.
Por mbas rënies së komunizmit gjithçka do të ndryshonte në
atdheun e Shqiponjave. Filloi të flitej për masonët qysh në fillim të viteve
90’ e në vazhdim. Fshehurazi larg syve të opinioni publik filluan edhe disa
kontakte të para me masonizmin Italian dhe kryesisht me GOI-n. Por i pari
artikull me sa kuptoj unë për këtë qëllim u botuar nga Mitro Çela, dikur
publicist aktiv dhe politikan i krahut demokratik, gjithashtu. Ai doli në mos
gabofsha me dy artikuj mbi masonët, të parin aty nga viti 2001 dhe të dytin aty
nga viti 2002.
Esenca e këtyre artikujve ishte ndërtuar nën një
këndvështrim negativ mbi vlerat dhe rolin e masonëve në histori! Në këto
rrjeshta vihej në lojë një farë “Konti i Monte Karlos”, i cili siç dukej edhe
ndoshta e kishte vizituar Shqipërinë gjatë periudhës në fjalë. Gjithashtu në
artikull përmendeshin edhe dy “masonë kosovarë”, të cilët kishin bërë rolin e
shoqëruesit për “Kontin”, gjatë një kalimi të tyre nëpër shqipëri (gjithmonë
sipas artikull-shkruesit, Çela).
Në pjesën në vazhdim të artikullit Çela binte shumë poshtë
nga argumentet që kishte përdorur. Aty kishte etiketime negative, sulme dhe
fyerje që nuk ishin thënë kundër masonëve qysh nga koha famëkeqe e
inkuizicionit...
Kjo periudhë siç e dimë edhe nga historia, është e
regjistruar si “Periudha e Heretikëve të Pabesë”.
Një nga viktimat e famshme të asaj kohe të errët për
humanizmin, ishte padyshim edhe Xhordano Bruno, matematikan brilant dhe
frimason. Po kështu edhe një tjetër astronom i famshëm i kohës ishte Galileo
Galilei, i cili ra nën vordullën e akuzave të inkuzicionit dhe u detyrua të
dalë në gjyqin e Kishës, megjithëse ishte në një moshë të thyer.
Në fakt pas kësaj ndodhie ndjeva keqardhje për Mitron, i
cili kishte kryer edhe studimet në ekonomi, (shkenca e shifrave), dhe që nuk e
kishte ditur se Xhiordano Bruno kishte qënë një Frimason.
Më vonë lexova edhe disa shkrime të tjerë mbi masonët gati
një vit më vonë, mbasi unë isha kthyer nga emigrimi im i gjatë në Sh.B.A.
Në shtator të vitit 2007-të, botohen dy artikuj në
gazetën“Korrieri”, të cilët kishin tituj vërtet bombastikë. I pari: “Masonët me
celulë në Tiranë”, dhe i dyti: “Mariza Lino, anëtare e masonëve”... Më tej në
këto artikuj theksohej se trupi i huaj diplomatik i akredituar në Tiranë, po
kujdesej që të ngrihej dhe të funksiononte në mënyrë të rregullt një lozhë me
emrin “Akacia”!
Ndoshta ky fakt do të ishte vërtet i mirë po të kishte
ndodhur. Akacia është një pemë që i ka rrënjët të thella, të cilat i ruan gjatë,
dhe simbolikisht korrespondonte me traditën e masonizmit në shqipëri. Dhe po të
ndodhte vërtet kështu, kjo gjë do të krijonte kontradiktë të thellë me
kushtetutën masonike në aspektin teknik të saj. Rregullat masonike nuk lejojnë
që në një vënd të pavarur, të huajt të krijojnë lozha masonike.
Në Shqipëri, sipas kushtetutës masonike, vetëm Shqipëtarët
kanë të drejtë që të ngrejnë llozhat e tyre masonike...
Një tjetër informacion ishte se ish-ambasadorja amerikane
Mariza Lino na paska qenë masone. Do ta uroja përsëri një gjë të tillë... por
prapë janë rregullat e brëndëshme të masonerisë botërore që nuk e lejojnë një
gjë të tillë. Ndoshta mbetet një përjashtim në një rast të tillë. Le të
theksojmë këtu faktin se babai i saj, Bro. Luis L. Lino i përket “Valley of
Portlend” në shtetin e Oregonit, dhe është një mason me një shkallë të lartë
kualifikimi masonike, 32º!
Pra që ish-ambasadorja amerikane në Tiranë Mariza Lino vjen
nga një familje me rrënjë masonike, dhe nuk përjashtohet mundësia që ajo të
inkorporohet në aktivitete të tilla si: “Vajza e Masonit” ose “Masonic Daugher”
në anglisht, gjë që tregon një diferencë të vogël brënda vëllazërisë tonë!
Megjithatë me këtë rast duhet theksuar, fryma e shkrimit nuk ishte negative,
por e qetë dhe pa sulme të pa motivuara të cilat i ndeshim rëndom në këto
raste. Jo dhe aq për faj të artikull-shkruesit pjesa tjetër e shkrimit vuante
nga niveli i informacionit dhe nga mungesa e tij, shkak që ky shkrim ngjante më
tepër me një shashkë tymuese.
Një muaj më vonë, Kastriot Myftaraj, një personazh i njohur
për tema të tilla në gazeta, dhe aspak serioz në qëndrimin e tij, gjithashtu
debatues në median televizive, boton një opinion kritik mbi “Mjaftin” e
E.Veliajt, në gazetën “Sot”! Kjo ndodhi më 25 tetor të 2007-tës. Pse “Mjafti” i
Erion Veliajt, ka natyrë masonike dhe pushteti okult pas Erion Veliajt” ishte
titulli i analizës së tij, në “Sot”, etj, etj...
Unë nga çfarë lexova në artikull, nuk besoj se ia vlente që
e gjithë përralla e Myftarajt të botohej me një titull kaq bombastik, vetëm e
vetëm për të shpjeguar dallaveret e disa njerëzve të ndyrë dhe të rafinuar të
politikës së sotme shqiptare, njerëz të cilët mjerisht po i përdornin këlyshët
e vegjël të “Mjafti-t” për interesat e tyre të fëlliqura.
Por me sa duket, siç më ka thënë edhe vetë Myftaraj në një
rast bisede të lirë me mua, gjithmonë sipas tij, gazetat shiten mirë kur në
artikujt e tyre përdoret emri “Frimason”. Emri “mason” tashmë në Shqipëri
tingëllon shumë seksi, thotë një nga miqtë e mij të ngushtë gjithashtu! Ky
është ndoshta dhe “mëkati” i Dan Braunit i cili vazhdon të shkruaj intensivisht
romane interesante mbi masonët dhe masonizmin.
Në një gazetë tjetër, në atë të Rilindjes Demokratike,
njëfarë Besnik Aliaj, në një nga intervistat e tij, me një siguri të frikshme
thoshte se masonët dhe grupet masonike, po e përçajnë Partinë Demokratike...
“Prite Zot”, i thashë vehtes sime! Nga kjo deklaratë del se sipas z.Aliaj, të
gjithë grupistat, klanistat, xhepistat, qurrashët dhe dallkaukët ordinerë të
gjitha ngjyrave, dhe që nuk është çudi që të kenë penetruar edhe brënda P.D-së,
duhet që të jenë patjetër masonë nga qëndrimi i tyre!!! Shkurt sipas z. Besnik
Aliaj, i bie që këto monstra të jenë patjetër kopukë dhe masonë, gjithmonë
sipas artikullshkruesit...
Ky trim i vogël, me një gur po na vriste papritur dy zogj të
mëdhenj. Por me këtë rast unë do të doja ti kujtoja një gjë z. B. Aliaj!
Në qoftë se masonët në Shqipëri, do të kishin qënë anëtarë
të P.D.-së dhe të P.S.-së gjithashtu, ose të çfarëdo lloj partie tjetër, ata do
të ishin padyshim një faktor i fuqishëm progresi dhe uniteti. Po kështu ata do
të ishin një faktor prosperiteti ekonomik dhe moral, i cili do t’i bënte ata,
një gur themeli në përsosjen e marrëdhënieve midis njerëzve!
Pra, z. Aliaj le të mos i shesë masonët kaq lirë, sepse nuk
ja ka lënë askush në dorë atij një gjë të tillë... Le të jetë pra ky fenomen
një lapsus i gazetarisë së çoroditur Shqiptare e cila kontrollohet nga mafia
kriminale në të gjitha segmentet e saj, se sa nga fakti i ditës dhe nga të
shkruarit esëll...
Një fushë tjetër ku është komentuar dhe “regjistruar”
masonizmi i ashtuquajtur shqiptar, është padyshim edhe media e internetit. Ajo
duket më e sofistikuar dhe më enigmatike në rastin tonë.
Po pse kështu?
Kujt do t’i interesonte një gjë e tillë që të ashtuquajturat
lajme të sakta dhe të dokumentuara mbi masonët shqiptarë, të rezultojnë një
ditë të gënjeshtërta dhe të përfundonin në koshin e plehrave!!! E kujt do të
ishte kjo lojë? Ja disa nga faktet të cilat unë dua t’i përmënd me këtë rast…
Në këtë media thuhet se janë bërë përpjekjet e para për
krijimin e një lozhë masonike qysh nga viti 1993! Por kjo mbeti thjesht një
lajm pa konfirmim; përpjekje... ??? Pastaj përmendet diçka më 1999! Krijohen
disa Webb-Site fantazmë, që përveç titullit s’kanë kurrfarë informacioni
tjetër, etj, etj...
Do të ishte pikërisht viti 2000, kur do të kishim një
informacion të shpallur në një “letër lajm” të masonerisë Italiane, konkretisht
GOI, ku në pak rrjeshta shpallej krijimi i të ashtuquajturës lozha “e parë”
shqiptare!!!
Një lajm vërtet interesant për tu analizuar, i cili siç e
përmëndëm në disa rrjeshta më sipër, ishte hedhur në internet nga Grand Orienti
i Italisë, që po përpiqej “të ngrinte në këmbë” masonerinë shqiptare... Aty
thuhej shprehimisht: Më datën 19 shkurt 2000, Mjeshtri i madh Massimo Bianchi,
i shoqëruar nga një tjetër Mjeshtër i madh Gustavo Oraffi, bëri një udhëtim në
Sh.B.A, për të marrë pjesë në një Konferencë Botërore të Mjeshtrave të Mëdhenj
të Amerikës së Veriut.
Këtu, në këtë aktivitet, Massimo Bianchi ka deklaruar në
mënyrë solemne se ka iniciuar një ceremoni për 10 profanë të nacionalitetit
shqiptar në Llozhën “Cairoli Risorta (777)”, dhe 5 të tjerë në një lozhë tjetër
me emrin “Saggezza Triumfante (984)”, lozha të cilat janë të lokalizuara në
zonën e Barit (Itali). Ky lajm në vazhdim thekson se, këto janë zhvillime në
shtëpinë masonike të Barit, nën drejtimin e Mjeshtrit të Madh Aggiunto Mario
Misuri, ish Mjeshtrit të Madh Virgilio Gaitto, dhe një numër mjeshtrish dhe
vëllezërish të tjerë, të cilët kishin ardhur jo vetëm nga zona e Pulias, por
edhe nga zona të tjera të Italisë.
Këta vëllezër të rinj, të cilët morën pjesë në familjen tonë
të traditave kulturore antike, përgjithmonë janë të lidhur me vëndin tonë, dhe
janë ndër më të mirët shqiptarë - në fushën profesionale, akademike dhe
artistike. Për shumë vite ata kishin qenë të lidhur me kryemjeshtrin e
atëhershëm dhe të tanishëm Virgilio Gaitto, dhe kanë manifestuar dëshirën e
tyre të fortë për tu edukuar nga drita masonike e GOI-t. Për të qartësuar
përfundimisht situatën politike, me rënien e diktaturës komuniste, nën të cilën
shumica e tyre kanë vuajtur persekutime të ndryshme, më në fund ata po
realizojnë aspiratat e tyre, falë kujdesit konstant të ish mjeshtrit të madh
dhe të përndriturit.
Ata (mjeshtërit), kanë arritur të vendosin si prioritet
ardhjen në Itali të 10 profanëve, të cilët do të mund të ndërtojnë themelet e
një lozhe shqiptare, e cila nuk ka egzistuar më parë. Më pas e ka marrë fjalën
kryemjeshtri Massimo Bianchi, i cili në fjalën e tij duke e përforcuar fjalën e
kryemjeshtrit Giatti, ka dëshmuar në mënyrë konstante mbështetje për
fillestarët e rinj që kanë formuar tashmë në Tiranë shoqatën para-masonike me
emrin “Vëllazëria Shqiptaro-Italiane”, që gjëndet e regjistruar konform
ligjeve, dhe që mund të shërbente gjithashtu si një bazë për themelimin e
llozhës së madhe Shqiptare.
Vëllai Giatto ka theksuar rëndësinë e veçantë të penetrimit
të masonerisë Italiane në “vëndin e Shqipeve”, duke përfituar nga demokracia e
re në vënd. Kjo gjë i bën “Vëllezërit Shqiptarë”, të sotëm dhe të nesërm, me
ndihmën Italiane, për të mbrojtur dhe forcuar principet e masonerisë,
universalitetin e saj nën ritin e lashtë. Pranimi i 10 profanëve (fillestarë)
të cilët i përkasin fesë muslimane, u krye duke bërë betimin solemn mbi kuranin
(i cili konsiderohet si libri i shenjtë për ta), dhe si një simbol i ligjit
moral i cili inspiron një mason të vërtetë...
Një tjetër informacion nga interneti është dhe ky, që po ju
tregojmë tani. Në vitin 2005, në muajin prill, lozha e madhe e Anglisë, në
buletinin e saj të lajmeve, vë në dukje se në Shqipëri është krijuar llozha e
parë Shqiptare, e cila quhet Lozha “Ha-shem Nr.39”!!! Pra ata me krenari e
deklarojnë dicka të tillë, dhe nënshkrimi i këtij lajmi është bërë nga Brother.
Eye Rue Alexander Gabiro, në cilësinë e Sekretarit të Përgjithshëm të këshillit
të Lartë Masonik për Anglinë dhe Uellsin.
Gjithashtu me këtë rast jepet edhe një adresë, e cila është:
16 Victoria Park, Dover, Kent, CT16 1QS England. Jepet edhe numri i telefonit
të tyre (44) 079 09 65 39 86 dhe kontakti me postën elektronike //.com. Kjo
konsiderohet nga Këshilli i Lartë Masonik për Anglinë dhe Uellsin si llozha e
parë e konsakruar në Shqipëri, në kryeqytetin e tyre Tirana...
Por në nëntor të vitit 2006, pra një vit më vonë, është një
tjetër vëlla me emrin Ken, i cili nën dixhiturën “Vizitor Ndërkombëtar”,
përgënjeshtron faktin se në Shqipëri egziston një lozhë e tillë, e cila ishte
anoncuar një vit më parë nga Këshilli i Lartë, siç dhe ishte deklaruar prej
tyre!
Konkretisht ai ishte shprehur nëpërmjet e-mail-t që i dërgon
vëllezërve të lozhës së tij në Angli:
Në udhëtimet e mija më të fundit, unë kalova nëpërmjet
Sërbisë, Kroacisë, Malit të Zi dhe Shqipërisë... Vonë në mbrëmje sot, do të
mundohem të arrij anijen për në Korfuz të Greqisë... Shqipëria është një vënd i
mrekullueshëm. Tashmë ajo dallohet për një diversitet të madh, në disa situata
nga më të mjerueshmet të cilat unë kam parë, dhe mundet të shikohen në kontrast
me shumë pallate të reja fantastike të cilat janë ndërtuar buzë rrugëve
kryesore.
Shqipëria bëhet interesante gjithashtu nga e kaluara e saj
historike... Dhe një javë më parë unë pata lexuar informacione nëpër gazeta të
ndryshme që të gjitha fetë kishin qënë të ndaluara në periudhën e komunizmit
për 45 vite me rradhë. Por tani feja është e lirë në Shqipëri, aq sa mund ta
kem kuptuar unë! Megjithatë, kishat dhe xhamitë janë të rralla... E prapë se
prapë, unë nuk pashë asgjë e cila mund të fliste për masonizmin këtu. Për më
tepër, asnjë informacion i tillë nuk ishte rregjistruar në internet... (Ky
e-mail është regjistruar në postën elektronike më datë 30.11.2006, nënshkruar:
vëllazërisht nga Kent)!
Por sipas këtyre burimeve të çuditshme të internetit, na
lind e drejta të mendojmë se aktualisht në Shqipëri kemi dy lloje lozhash
masonike: njëra prej tyre, siç theksohet edhe më lart, paskësh qenë formuar në
vitin 2000, nën kujdesin e “GOI”-it; dhe tjetra në 2005, nën kujdesin e
“Këshillit të Lartë Masonik të Anglisë dhe Uellsit”. (???!!!)
Por në të vërtetë, realiteti Shqiptar, pamvarësisht nga të
tilla informacione në dukje ineresante, nuk na afron asgjë serioze, asnjë lozhë
të rregullt ose të parregullt, apo edhe të përzier sipas standarteve minimale,
në Shqipëri!
Çfarë po ndodhte në të vërtetë? Pse gjithë ky interesim i
madh mbi fillimin e masonizmit në Shqipëri?
Ne të gjithë i dimë cilësitë dhe funksionimin e një lozhe të
rregullt, e cila bazohet në parimet themelore të frimasonizmit. Porse neve po e
theksojmë përsëri se ende nuk e kemi parë një llozhë të tillë brënda territorit
të Shqipërisë... Por qënka e shkruar diku që, paradokset në këtë drejtim ende
të vazhdojnë...
Në 6 dhjetor të vitit 2009, në një lajmërim të shkurtër gati
telegrafik të periodikut të GOI-t, thuhet se janë 15 shqiptarë të cilët janë
bërë mjeshtra masonë, nën kujdesin e tyre! Sikur të mos mjaftonte ky
informacion i përmendur pak më parë me deklarata dhe kundër-deklarata mbi
lozhat masonike shqiptare INEGZISTENTE, prapë G.O.I. Italian bëri shakanë e
radhës. Por lind pyetja? Përse kaq shumë propagandë për gjëra të tilla të cilat
nuk mbështeten nga realiteti? Përse të flitet kaq shumë për lozha masonike kur
në Shqipëri nuk ka masonë të mirëfilltë të cilët të jenë ngritur në nivelin e
mjeshtërit nëpërmjet një rituali, i cili zhvillohet normalisht brënda një lozhe
të caktuar kudoqoftë? A është në interesin e ndokujt që të monopolizojë
lëvizjen masonike Shqiptare, duke e bllokuar me gënjeshtra dhe përralla të
këtij lloji?
Unë tashmë si një mjeshtër mason me një eksperiencë
relativisht të gjatë, i ardhur për këtë qëllim nga lozha e Madhe e Nju Jorkut,
me forcë e besoj një gjë të tillë...
Unë po besoj gjithashtu, duke marrë shkas nga të tilla
informacione të kombinuara nga media e huaj e internetit dhe ajo shqiptare, se
për një kohë të gjatë segmente të mafies shqiptare dhe asaj botërore, fshihen
mbrapa këtyre lajmeve të rreme mbi llozhat INEGZISTENTE.
Éshtë pikërisht kjo mafie dhe elementë të korruptuar të
piramidës së shtetit Shqiptar, të cilat e shikojnë potencialisht të rrezikshme
për pushtetin e tyre, funksionimin e lozhave të rregullta masonike... Pra ishte
e qartë tashmë se vetëm masonizmi me autoritetin e tij të padiskutueshëm do të
sillte elementët e vërtetë të demokracisë së shumëpritur shqiptare!
Mbasi kisha punuar intensivisht me një grup modest
dashamirësh të masonizmit për muaj të tërë, duke eleminuar dukshëm të gjitha
gabimet e paraardhësve tanë të mëparshëm që i treguam pak më lart, me
seriozitetin më të madh, ne më në fund arritëm të krijonim të parën shoqatë
masonike në Tiranë, mbas një periudhë shkëputjeje të një kohe tepër të gjatë.
Ajo erdhi në jetë me emrin “MIQTE E MASONËVE”! Kjo ndodhi kur gjykata e Tiranës
aprovoi kërkesën tonë për një gjë tillë. Kjo siç është edhe e regjistruar, e
mori të drejtën e qytetarisë nga Gjykata Civile e Tiranës, konform të gjitha
ligjeve të shtetit Shqiptar. Ishte pra dita e 3 Nëntorit të vitit që shkoi,
2009-tës! Por në fakt në qershor të vitit të kaluar, një grup modest
dashamirësh së bashku me mua, u mblodhëm për të marrë një vendim të tillë.
Në qershor ne porositëm një vulë për shoqatën tonë të ardhëshme
dhe ajo u bë gati. Më pas u morëm me përgatitjen e dokumentave të përshtatshme
për t’i paraqitur në gjykatën e rrethit siç e përmëndëm edhe më lart.
Por përgatitja e dokumentave na mori disa muaj kohë, nga
mungesa e eksperiencës sigurisht, por edhe sepse askush nuk ishte në gjëndje që
të na ndihmonte për momentin nga ana juridike në një rast të tillë. Askush nuk
dinte të thoshte diçka të qartë mbi masonizmin dhe qëllimet e egzistencës së
tij. Siç duket dëshira e mirë nga ana jonë nuk mjaftonte në këtë rast.
Por falë këmbënguljes së A. Alliut dhe inteligjencës
natyrale të A. Bogdanit, së bashku edhe me nja dy-tre miq të tjerë po të këtij
grupi, edhe ne arritëm më në fund të ndërtonim diçka të mirë.
Çdo ditë mbas pune, gati në orët e mbrëmjes, ne mblidheshim
mbi kompjuter dhe përpiqeshim që t’u jepnim formë juridike, gjithçkaje që kisha
mësuar unë si mjeshtër frimason, njohuritë e mia gjatë viteve si frimason i
ardhur nga lozha e madhe e Nju Jorkut! Implementimi i këtyre ideve dhe mënyrës
se si duhej t’i përshtateshin si rregulla një shoqate, do të inspironte që ta
kthente traditën masonike shqiptare, dhe që t’i jepej mundësia kësaj lëvizjeje
të ngrihej mbi dy këmbët e saja dhe të ecte si dikur...
Kjo ishte një ditë e madhe për shqiptarët!
Por në Shqipëri sot, gjërat e mëdha i lakmojnë krimbat e
vegjël. E kam fjalën për pushtetarët tanë të cilët më së shumti i trajtojnë
ngjarje të tilla me mediokritet dhe me xhelozi, dhe më shumë se kaq i luftojnë
pa mëshirë ato, për faktin e vetëm se ndiejnë rrezikun e ditëve të reja që do
të vijnë. “Të majtët” dhe “të djathtët” në Shqipëri sot, sillen si një sajesë e
ligë, dhe që i kanë transformuar shqiptarët e sotëm në specie që shikojnë
ëndërra me sy hapur, dhe i detyrojnë të vazhdojnë ta presin demokracinë pafundësisht
si një gjë që nuk do të vijë kurrë, sepse kështu duan ata!
Por masonizmi përditë e më shumë po bëhet një realitet i
prekshëm nga të gjithë. Shoqata jonë tashmë ka dy mbështetje shumë të forta,
atë të Lozhës së Madhe të Nju Jorkut, nga ku unë erdha, dhe atë të Lozhës së
Madhe të Austrisë. Kjo e dyta me kontaktin që patëm në prillin e këtij viti në
Vjenë, vërtet ishte një fitore premtuese për këtë lëvizje relativisht të re.
Ne kemi dalë në publik dhe çdo ditë e më tepër po forcohemi
si faktor masonik. Së shpejti në bazë të përgatitjes teorike të “Miqve Tanë”,
ata janë gati që të përfaqësohen me kandidaturat e tyre të para për t’u pranuar
në nivelin e parë të çirakut ( The Entered Apprentice).
Urime kandidatëve të parë!
Më në fund ne do të dalim nga errësira e gjatë, nga
manipulimet e pështira të ish pinjollëve të klasës kriminale komuniste e cila
luan në të gjithë gjatësinë e segmenteve të saj, si organizatë mafioze. Ata
kanë bërë përpjekje që të krijojnë lozhat e tyre (zoti na ruajtë nga kjo hata e
madhe). Po kë quajnë lozhë këta derdimenë, dhe kë quajnë masonë gjithashtu?!!!
Por një gjë dihet mirë, se këta kriminelë, hajdutë,
pederastë, dhe armiqtë më të egër të popullit shqiptar, nuk do të kenë shancin
më të vogël për t’u bërë masonë.
Dhe me që ra fjala, në disa artikuj dhe përkthime të hedhura
në internet si rastësisht, përmënden emra të tillë si Enver Hoxha, Fatos Nano,
apo edhe Edvin Rama, midis shumë të tjerëve emra të cilët nuk kanë treguar
moral dhe dëshirë për të punuar për njerëzit e këtij vëndi i cili quhet
Shqipëri, emra që nuk kishin dhe nuk kanë as shancin më të vogël për tu bërë
frimasonë. Ky është një mallkim ndaj punëve të tyre të liga që kanë bërë ndaj
popullit dhe vëndit të tyre, sot e përgjithmonë.
Për pasuesit e tyre, të korruptuarit e çdo forme,
pseudo-demokratët, dhe sharlatanët e të gjitha ngjyrave të cilët mendojnë se
paraja dhe krimi do t’i çojë përpara, nuk do të kenë mundësi gjithashtu që t’i
afrohen masonizmit!
Dhe më në fund një këshillë për mercenarët dhe ata që
arrijnë të penetrojnë në lozhat apo shoqatat paraprake masonike:
Të kenë kujdes dhe t’i rrinë larg urdhërit masonik!
Përndryshe ata do të kenë ndoshta fatin më të hidhur se të
gjithë të tjerët të cilët i përmënda pak më lart. Mercenarët duhet ta dinë se
do konsiderohen tradhëtarë dhe spiunë të kësaj çështjeje kaq të madhe dhe
humane, dhe do ndëshkohen shumë egër, ashtu siç është parashikuar edhe nga
kushtetuta masonike.
0 σχόλια:
Post a Comment