TË DREJTË NDAJ VETES

TË DREJTË NDAJ VETES

JENI TË DREJTË NDAJ VETES?

            Loja për trupin është sikur qëndrimi pozitiv për shpirtin,jeta është lojë. Para se ti hapë sytë në mëngjes, gjithmonë shtrihem, duke u zgjatur sa më fort që mundem. Dhe nëse nuk i prek skajet e arkivolit deri sa ngrihem shtrirazi, e di se dita do të jetë e mirë për mua...

 Sillem ndaj vetes ashtu siç do të dëshiroja që të tjerët të sillen ndaj meje...

            Kur mendoj se njerëzit nuk sillen mirë ndaj meje kjo më nxit të mendoj se si sillem unë ndaj vetes. Tashme jeta më është më e bukur, sepse jam përkujdesur për veten në ato gjëra të rëndësishme per mua. Ndonjëherë ende e kam ndjenjën se nuk e fitoj pjesën që më takon po prap ndjehem optimist. Ende nuk më pëlqen kur ndjej se nuk sillen mirë me mua. Mirëpo posa të ndalem për një çast dhe të kuptoj se ndjehem si viktimë, e dij se kush më ndjek pas,vetja ime,unë vet. Së shpejti kujtohem se mund të jem ose shoku më i mirë i vetes ose armiku më i keq i vetes. E gjitha varet prej asaj se çka vendos të mendoj dhe të veproj une.

            Nuk më pëlqen kur të tjerët mendojnë se jam i pabesë ndaj pritjeve të tyre ,për këtë dhe i shmangem prej asaj që vetes ti vendos qëllime të paharritshme dhe të krahasohem me atë që mendoj se do të duhesha të jem. Kur jam i zhgënjyer në vetveten, kjo ndodh zakonisht për arsye se nuk e kam përmbushur atë që vetvetes ja shtrova si qëllim.

            Mësova që mos ti pres festat e Kërshëndellave, me qirinj dhe me familjen absolutisht mirënjohëse dhe me shokët.

            Tani këto i shikoj, sikur një rast që të falënderohem për atë që veç e kam. Zhgënjimi, është dallimi mes fantazisë dhe realitetit qe me ndodh.

            Tani thjesht e çmoj atë që ndodh, në vend se ta krahasoj me atë se çka do të duhej të ndodhë. Mësova se dhembja personale e imja vjen prej dallimit mes asaj se ç'është duke ndodhur dhe asaj që mendoj se do të duhej të ndodhte. Do të thotë, nëse heq dorë prej asaj që mendoj se i mungon fantazisë dhe nëse jam mirënjohës për atë që veç është mirë në realitet, do të jem i lumtur.

            Tek unë kjo vepron. Kujdesem për veten ashtu që e krahasoj atë që dëshiroj me atë që më nevojitet. Çfarë është dallimi mes dëshirës dhe nevojës? Nevoja është diçka që është e domosdoshme për të mirën tonë. Dëshira është diçka që mendojmë se do të na bëjë të lumtur, por shpesh kjo nuk është kështu nuk na ben te lumture. Dëshiroj një çokolatë. Më nevojitet oksigjeni. Kjo është sikur suksesi dhe lumturia. Shumë njerëz të sukseshëm por të palumtur zbuluan se ajo për të cilën pretendonin nuk i bëri të lumtur.

            Unë ndjehem më i sukseshëm kur e fitoj atë që dëshiroj. Por ndjehem i lumtur edhe kur dëshiroj atë që fitoj. Gjërat i shoh më kthjellët, kur ndalem për pak dhe shikoj se për çka jam duke pretenduar. Kurrë, nuk mund ta fitojmë mjaft atë që nuk na nevojitet.  Kjo është sikur kur dëshiron para, i fitosh, zbulosh se nuk të bëjnë të lumtur, e megjithatë dëshiron më tepër, duke shpresuar se ato do të bëjnë më të lumtur.

            Si mund të di atëherë se ç'më është e nevojshme?

            Ashtu që i kushtoj kohë mendimit mbi atë se ç'më bën mua të lumtur. Ndonjëherë jam i disponuar ti shënoj disa gjëra dhe ti analizoj. Ndonjëherë, prap, dal në shëtitje dhe e dëgjoj veten në qetësi. Kur e veçoj një minutë që të pyetem: "A më nevojitet vërtetë ajo, pas së cilës vrapoj?", shpesh ndalem së vrapuari pas saj.

                      Stresi në jetë mund të zvogëlohet nëse nuk je i drejtuar kah diçka që nuk të nevojitet.

Natyrisht. Ç'mendon, si do ta ndjenim veten unë dhe ti nëse do të mundoheshim fort që të arrijmë diçka dhe në fund zbulojmë se ajo që arritëm as që na është nevojitur ndonjere.

         Po ç'të bëjmë kur gjërat fillojnë të shkojnë keq? Si kujdesm për veten? Shikoj tej së keqes deri sa të mos ndeshem në diçka të mirë. E bëj jetën time më pak të komplikuar. Kjo është mënyrë e shpejtë që të zvogëlohet stresi. I thjeshtësoj gjërat deri sa të arrij në thelbin e asaj që më bën të lumtur. Kur vij deri te ajo më e thjeshta, i përmbahem asaj. Sa më e thjeshtë që më është jeta, është më e qetë. Po me çka e thjeshtësoj jetën time. Luaj. Loja është sikur qeshja. Ajo, po ashtu, është njëra prej mënyrave të kujdesem për veten.

            Loja për trupin është sikur qëndrimi pozitiv për shpirtin. Jeta është lojë. Para se t'i hapë sytë në mëngjez, gjithmonë shtrihem, duke u zgjatur sa më fort që mundem. Dhe nëse nuk i prek skajet e arkivolit deri sa ngrehem shtrirazi, e di se dita do të jetë e mirë për mua.

                        Sa plakem edhe bëhem , shpresoj -,më i mençur, më duket se në të vërtetë ekzistojnë vetëm dy emocione bazë në jetën time. Ato dy emocione janë Dashuria (pozitive) dhe Frika (negative). Njëra është mungesë e tjetrës. Mund të jetë që të gjitha emocionet tjera të jenë variacione të këtyre dyjave.

            Kur vendos të punoj nga dashuria, ndjehem i siguruar. Ndjehem më i lumtur.

Pra, kur vendos diçka, pyetem: "A e mora këtë vendim nga dashuria apo nga frika?"

            Nëse vendimet i marr nga frika, qoftë me vetëdije apo jo, në fund nuk më dalin për të mira. Kur marr vendim të bazuar në dashuri , ndjehem mirë ,madje edhe para se të dij për rezultatin.  Edhe një mënyrë të kujdesem për veten është veçimi i një pjese të kohës dhe parave. Çfarë shembulli qenka ky i kujdesit tënd për veten?

            Kur veçoj paratë ose kohën, kjo më përkujton gjithmonë në atë se nuk friksohem. Besoj se gjithmonë do të kem mjaft ashtu që ti ndaj me të tjerët.

            Edhe kur frikohem, tentoj ti marr vendimet që nuk bazohen në frikë. E dua atë ndjenjë kur vendos se nuk do të friksohem.

            Ne të gjithë e dimë se ç'është e mirë për neve. Vetëm na nevojitet mjaft kohë të kujdesemi për veten dhe jeten tone.